Alhamdulillah… dah selamat sampai KK… 3 hari aku ade urusan rasmi kat sini… 3 hari ni Akiff akan stay rumah maksu aku kat Putrajaya… berat jer hati ni nak tggalkan die… dah la baru jer baik demam… makin manja pulak tu… grrr… kadang2 geram gak aku sbb manja sgt… tp aku terpaksa layankan jugak sbb fikirkan yg Akiff berjauhan dgn ummie die… kesian diee…
Sbnrnya aku nak story ape yg berlaku pagi tadi masa kat KLIA… kat boarding gate… ade sorang budak laki besar skit dr Akiff nangis meraung2 tak nak lepaskan ayah die masuk gate boarding tu… smpau tarik baju ayah dia… alahai… smue org tgk jer… bapak die lak aku nmpak mcm lemah trus bile anak meraung mcm tu… spatutnya dia kena lg kuat… ckp bebaik kat budak tu yg die nak g work jauh… tp die pun same naik siap dukung dan peluk budak tu… konon nak pujuk la kann… hmmm… lagi la susah mcm tu kannn… aku yg xde kena mengena pun jatuh air mata tgk babak tu…
Mungkin sbb aku fhm sgt perasaan tu… aku bernasib baik sbb Akiff tak meraung2 mcm tu tiap kali ummie die nak masuk boarding gate… tp awal2 dah kena bg tau Akiff yg ummie dah nak g work jauh… kena bg tau awal sehari supaya dia bersedia dan fhm akan ditinggalkan… tiap kali aku dgn Miss Permaisuri bg tau Akiff dia akan respon mcm ni…
“Ummie ayik… Ummie ayik…” maksudnyer ummie balik dan tak pergi work…
Mmg agak touching tiap kali dgr Akiff ckp mcm tu tp terpaksa jugak ingtkan die mcm tu sbg persediaan dia terima kenyataan yg ummie die akan pergi work jauh dan tggalkan die dgn abah jer…
Alhamdulillah tiap kali ummie nak boarding Akiff akan lambai tangan siap flying kiss kat ummie… aku pesan dah kat Miss Permaisuri tiap kali nak say bye kat Akiff jgn nangis dpn die… juz go… takut die buat perangai…
Abah yang rindukan Akiff
alahai..sedih plk baca..terbayang situasi tu…huhu..
mcm kenal je tmpt akiff main motor tu..hihihi
Sedih pula baca entri ni. Saya masa kecil-kecil memang kuat meraung. haha sampai kunci kereta bapa saya tak nak bg kerja. haha
Lain budak lain peelnya…
maybe akiff tabah sikit dari budak tue…
sape rindu sape ni.. huhuhuhu